سلام دوستای عزیزم...

امیدوارم حالتون خوب باشه بعد از دو ماه غیبت بالاخره پیدام شد اومدم و تا آخر تابستون سرتون آوارم و شما هیچ چاره ای ندارید به غیر از تحمل من 

بچه ها تو این مدت هرگز شما رو از یاد نبردم و مدام به وبلاگاتون سر میزدم چون اجازه نداشتم با کامپیوتر بیام دزدکی با موبایلم میومدم

اما خوب با موبایل نمی شد نظر گذاشت

اما خوب اشکالی نداره از حالتون تند تند با خبر می شدم دوستای آریانیمو هرگز فراموش نکردم والان تا آخر تابستون پیشتونم

واسه این پستم زیاد حرف واسه گفتن ندارم ایشاا... پستای بعد...